علامت سوال

یه پنجره با یه قفس ، یه حنجره بی هم نفس 

سهم من از بودن تو ، یه خاطرس همین و بس 

تو این مثلث غریب ، ستاره ها رو خط زدم  

دارم به آخر می رسم ، از اونور شب اومدم 

یه شب که مثل مرثیه ، خیمه زده رو باورم 

میخوام تو این سکوت تلخ ، صداتو از یاد ببرم 

بزار کوله بارم روشونه شب بزارم  

باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم 

داغ ترانه تو دلم ، شوق رسیدن تو تنم 

تو حجم سرد این قفس ، منتظر پر زدنم 

من از تبار غربتم ، از آرزو های محال 

قصه ی ما تموم شده ، با یه علامت سوال 

بزار کوله بارم روشونه شب بزارم  

باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم